Zeg jij altijd wat je denkt of voelt? Ik hoop eerlijk gezegd van niet ? De meeste mensen dragen regelmatig verschillende maskers, waarbij je niet toont wat je werkelijk ervaart, denkt of voelt.

We doen alsof om in de gunst te vallen van de ander. Maar ironisch genoeg doen we allemaal hetzelfde, ook de ander dus. Als iemand ons vraagt of dat kleedje mooi is, zeggen we “ja, prachtig” … en misschien denken we “jeetje, lelijk zeg”. Of we lachen vriendelijk naar iemand, terwijl we die persoon helemaal niet aardig vinden.

Maar is dat wel ok? Hoe zou het zijn als we met z’n allen ongegeneerd ons gedacht zouden zeggen? Stel je voor dat we allemaal "Trumpsgewijs" zeggen wat we denken. Wat zou er dan gebeuren?

In dit artikel wil ik dit onderwerp verdiepen en open ik de weg om meer jezelf te zijn en een groot deel van jouw maskers af te zetten.

Huh, maskers? Wat bedoel je eigenlijk?

Een masker (of persona) waarover we het in dit artikel hebben, is een metafoor en is uiteraard een denkbeeldig masker dat een persoon opzet. Dit werd door Carl Gustav Jung, een van mijn grote helden, geïntroduceerd. Het masker is een façade die wij opzetten voor de buitenwereld, vaak om een goede indruk te maken en om de sociale omgang te versoepelen.

C. G. Jung zei over het gebruik van deze maskers dat deze emoties of gedachten die we niet willen tonen, dat deze in onze schaduw zitten. Het mag niet gezien worden. We schamen ons misschien zelfs voor deze ervaring. Hij haalde deze metafoor van bij de oude Grieken. Acteurs in die tijd droegen grote uitdrukkingsloze maskers om geen emoties te tonen, want dit zou ten koste gaan van de inhoud van het toneelstuk.

Soms hebben we als mens bepaalde gedachten of emoties die we niet willen tonen aan anderen. Denk maar aan bepaalde angsten of bepaalde ideeën / overtuigingen over de ander. Of denk maar wanneer je iemand echt niet aardig vindt, bijvoorbeeld bepaalde energievampieren ? (lees: De 4 soorten energievampieren en hoe jij je ertegen kunt beschermen)

Het omgaan met heftige emoties of gedachten is iets wat we als kleuter bijzonder goed kunnen. Ik zie onze kleine Sien heel vaak roepen of brullen als het haar niet zint. Of onze Emma en Marie die laten de traantjes wel vloeien als ze verdrietig zijn of zeggen wanneer ze bang zijn. Maar wij als volwassen mensen hebben geleerd om een masker op te zetten. Wellicht door onze opvoeding en onze sociale omgangsregels verleren we als het ware om ons kwetsbaar op te stellen en die emoties en gedachten (op een gepaste manier) te delen met wie ons lief is.

Wat is het doel van onze maskers?

Zo’n masker helpt ons om ons te bewegen tussen andere mensen. Het is een manier om onze innerlijke wereld te beschermen en dus ook onszelf. We worden als het ware een acteur en achter dat masker zit een regisseur die opdracht geeft aan de acteur. We helpen onszelf hiermee om vanop een afstand te kijken naar onze emoties en gedachten. We verschuilen ons achter een masker en we hoeven even onszelf niet kwetsbaar op te stellen. Misschien tonen we ons wel sterker dan dat we zijn.

Het masker heeft dus wel degelijk zijn voordelen: het zorgt ervoor dat je niet meegesleurd wordt door je emoties, behoeftes en het zorgt ervoor dat je jezelf of anderen niet kwetst. Maar het heeft ook grote nadelen: een emotie die je niet uit, is een verdrongen emotie. Je slikt de emoties in en op een dag loopt de emmer over. Het is dus wel degelijk belangrijk om te leren hoe je ook bewust wordt van jouw maskers en hoe je jezelf ook kwetsbaar kunt opstellen en dus kunt delen wat er in jouw binnenkant zoal leeft.

Jezelf zijn zonder masker?

Jezelf zijn zonder een masker? Nee, geen goed idee dus. Je hebt een masker nodig om te functioneren en jezelf in de wereld te begeven. Maar je masker afzetten bij mensen die je lief hebt of die dicht bij jou staan, dat is wel fijn natuurlijk en zelfs wenselijk. Echt contact, echte verbinding maak je volgens mij enkel zonder al die muren rond je heen of denkbeeldige maskers.

Je masker afzetten, is zeggen wat je voelt, wat je denkt, wat je ervaart … en dat telkens in verbinding met de woorden die je gebruikt. Dus je binnenkant en je buitenkant in harmonie brengen. En constant binnen naar buiten brengen, en wat buiten jou gebeurt naar binnen brengen en kijken hoe dat is … en ook dat weer naar buiten brengen (als dat zinvol is).

Je masker afzetten, is zeggen dat je iemand graag ziet en tegelijkertijd erbij zeggen dat je dat spannend vindt om te zeggen. Of is zeggen tegen iemand dat je het niet leuk vindt wat iemand doet of zegt, en erbij zeggen dat je je hart voelt bonken in je keel. Een manier die heel nauw aansluit bij communicatie zonder maskers, is verbindende communicatie. Een daarover schreef ik het artikel: Bang voor een conflict? Gebruik de kracht van verbindende communicatie

Weerstand van jouw omgeving?

Wanneer je jouw masker(s) laat vallen en je helemaal trouw bent aan jezelf, dan kan dat op weerstand botsen van jouw omgeving. David Dewulf gaf tijdens een congres op de vraag hoe je hiermee moet omgaan de reactie: hoe meer weerstand er komt van je omgeving, hoe beter je op weg bent. Put hieruit de moed en de wilskracht om te stoppen met het spelen van spelletjes en wees trouw aan jezelf. Kritiek van de omgeving komt er altijd. Neem de kritiek niet persoonlijk en bekijk het als iets van de ander. En blijf trouw aan dat waar jij voor staat.

Vraag: hoe zet jij jouw maskers (soms) af? Graag jouw tips!