De mythe van de work-life balance en 6 tips voor een miserabel leven

Ik hoor veel mensen spreken over hun zoektocht naar de ideale "work-life balance”. En ik weet eigenlijk niet of dat wel bestaat. Het zou me zelfs niet verwonderen dat de term "work-life balance" ooit uitgevonden werd door een slimme ondernemende coach die er geld in zag om mensen een ideaal leven voor te spiegelen, zodat mensen er hongerig konden naar verlangen. Nee, ik geloof hoe langer niet meer in de ideale work-life balance. Je kunt er wel naar streven. Er zijn geen bergen zonder diepe dalen, er is geen feest zonder afwas. In dit artikel ga ik dieper in op de mythe van de work-life balance en geef ik 6 tips voor een miserabel leven ;-)

De afgelopen twee weken was ik niet veel thuis. Steeds op de baan, switchen tussen mijn job bij Iona en mijn praktijk als coach. Ik doe het ontzettend graag. Begrijp me niet verkeerd, ik zou het niet anders willen. Natuurlijk verlang ik er op zo’n moment ook naar om wat meer thuis te zijn. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Wat je hebt, lijkt soms minder waard, dan wanneer je het niet meer hebt. Tijdens een late rit naar huis, voelde ik frustratie omdat ik heel weinig tijd ervaar om "te niksen” en te bekomen van de drukte. Iets wat ik wel belangrijk vind. Dus, ik sprak de intentie uit om met mezelf een afspraak te maken in de komende week er werk van te maken. Zo’n moment van niks doen, levert altijd weer inspiratie op … en dus kon ik het niet laten een artikel te schrijven.

De mythe van de work-life balans

Er wordt nogal wat afgeschreven op het internet over hoe je de perfecte “work-life balance” kunt vinden. Om eerlijk te zijn, heb ik daar zelf ook vele jaren naar gezocht. Het vreemde was dat wanneer ik het gevoel kreeg dat het in balans was, er iets was in mezelf dat helemaal niet tevreden was. De drijfveren waren weg, het enthousiasme was weg … en dus ging ik vanzelf zoeken naar nieuwe projecten, grootse uitdagingen, enzo... Weg was de balans en gelukkig maar ?

Schitteren in het ene, brengt offers op andere vlakken. Maar ik ben me er van bewust dat ik op bepaalde vlakken in mijn leven helemaal niet in balans ben.

Alles is in verandering. Kijk maar naar de zee: eb en vloed, of de oerknal die alles laat uitdeinen om op een gegeven moment terug te plooien. Kijk naar de ademhaling: in en uit. Alles is dus in beweging. Zo ook je leven en alle domeinen. Wat evenwicht bereikt, schreeuwt naar verandering. Dus laat ons ophouden met de mythe van balans en laat ons tevreden zijn met de verandering van druk naar kalm, van kalmte naar drukte. En laat ons mild zijn, voor onszelf en voor die work-life balance.

Het perfecte recept voor een miserabel leven?

Oké, dus het perfecte leventje bestaat dus niet. Alles is in verandering en een moment van balans in je leven is slechts tijdelijk. En als er balans is, dan ben je ze snel weer kwijt. En dat is normaal. Zeker als je een ambitieus type bent.

Uiteraard is het wel mogelijk om in dergelijke context een fijn, betekenisvol en sprankelend leven uit te bouwen. Laat ons even stil staan bij het perfecte recept voor een hoogst miserabel leventje. Ze zijn uit het leven gegrepen.

1. In alles goed willen zijn

Een goede mama of papa zijn, de perfecte partner, een goede vriend(in) zijn, een goede buur, een goede zoon of dochter, een goede sporter, enzo ... We willen in alles goed zijn of uitblinken. En dat is uiteraard niet mogelijk. Kies rollen die je belangrijk vindt, maar selecteer. Je hebt nog een heel leven en je hoeft niet alles nu toe te laten.

2. Van fleur naar sleur in je leven.

Na de schoolbanken, vorm je een gezinnetje. Je gaat werken en je krijgt kindjes. Of zoals men het ook zegt: huisje, tuintje, boompje, kindje, ... Het was allemaal tof en bijzonder, in het begin. Elke dag begint meer en meer op elkaar te gelijken. Je staat op, de kindjes vragen aandacht, je gaat werken, je komt thuis, de nodige boodschappen, eten en slapen. Volgende dag idem. En de sprankeltjes verdwijnen. Het is niet meer leuk. De fleur is weg en de sleur slaat toe. We leven op automatische piloot en het genot verdwijnt met de dag. Je ogen opnieuw openen, meer avontuur toelaten in je leven en opnieuw sprankels ervaren: dat is waar het om draait.

3. Jezelf vergelijken met anderen

We vinden altijd wel iemand die verder staat dan wijzelf, of die meer resultaten boekt, of die beter is, of die rijker is, enzo … Als we kijken naar de ander, dan zijn we niet met ons eigen groeiproces bezig. Bovendien kan dit gigantisch verlammend werken. Jezelf vergelijken met anderen helpt je niet vooruit. Dus start met jezelf te vergelijken met jezelf, verspreid in de tijd. Hoe ben je gegroeid ten opzichte van een jaar geleden? Of ten opzichte van gisteren?

4. Een piekerverslaving onderhouden

De voorbije weken heb ik veel gesproken en geschreven over het thema “minder piekeren”. Ik had het over de piekerverslaving en hoe moeilijk het is om ermee te stoppen. Maar eenmaal je de knop hebt gevonden, kun je die ook snel omdraaien. Gebruik je verstand waarvoor je het gekregen hebt: om mooie dingen in de wereld te zetten (en dus niet om jezelf naar beneden te halen).

5. Moeten, moeten, moeten Hoe vaak zeggen we het woordje moeten op een dag? Ik vrees regelmatig. En er is iets met dat woord. Het lijkt alsof je bij “moeten” gedwongen wordt. Maar is dat ook zo? Waar is je keuzevrijheid naartoe? Ja, er zijn zeker en vast zaken die moeten gedaan worden … maar vaak om iets anders te bereiken wat je wil. Wanneer 80% van je tijd echter uit “moeten” bestaat, dan is er volgens mij iets mis. Even kijken hoe je minder moet en meer wil. Dat is de opdracht.

6. Je afsluiten voor de liefde

Veel mensen worden in hun leven gekwetst en al zeker als er liefde in het spel is. Ooit heeft iemand het wel eens uitgemaakt, of je werd bedrogen, of wat dan ook … Een grote hindernis op weg naar een sprankelend en betekenisvol leven is dat we ons afsluiten voor de liefde en niemand nog binnen laten. Het is een hele grote stap om je nadien opnieuw kwetsbaar op te stellen, en je open te stellen voor de liefde. Maar je hebt geen keuze, want nog erger is een leven zonder liefde.